‘Lydia en Stephan met hun eerste plaat op weg naar succes’ kopte het Noordhollands Dagblad op 2 juni 1965. Het Alkmaarse zangduo had een platencontract binnengesleept en was klaar voor de grote doorbraak. Totdat een huwelijk roet in het eten gooide. Hoe een muzikale droom binnen een dag in duigen viel.

De twee jonge Alkmaarse artiesten Lida (19) en Wil Stephan (23), die samen het zangduo Lydia en Stephan vormden, hadden elkaar laat in de zomer van 1964 ontmoet in Egmond. Lida vierde daar vakantie en Wil trad er op als zanger van het duo de Wilma’s. Die naam ‘Wilma’s’ was oorspronkelijk afgeleid van de namen Wil en Marinna, maar Wil had veel pech met zangeressen en was intussen al toe aan de vierde in vijf jaar tijd, en ook deze samenwerking verliep moeizaam. Toen Wil in Egmond met Lida in gesprek raakte, ontdekte hij niet alleen dat zij kon zingen – ze had al jarenlang zangles en had gezongen bij operettevereniging Odeon – maar ook dat ze dezelfde muzieksmaak had als hij: zo hielden ze allebei van zangers als Harry Belafonte, Jim Reeves en Hank Snow, en van het Deens-Nederlandse zangduo Nina en Frederik. Een week later was het duo ‘Lydia en Stephan’ geboren. Met hun naam volgden de twee in de voetsporen van Nina en Frederik en andere populaire zangduo’s uit die tijd zoals Leni en Ludwig en de Israëlische Esther en Abraham.

Lydia en Stephan gingen vooral Engelse en Ierse volksliedjes zingen, maar dachten ook aan Israëlische songs. In het voorjaar van 1965 tekenden ze een contract bij platenmaatschappij Durlacher, op het kantoor van de bekende impresario Ben Essing, die het jaar daarvoor nog The Beatles naar Nederland had weten te halen. Voor hun eerste plaatje namen ze het populaire liedje ‘Scarlet Ribbons’ op, eerder onder meer vertolkt door Harry Belafonte, en het Ierse volksliedje ‘Spinning Wheel’. Op 2 juni schreef het Noordhollands Dagblad dat het plaatje op het punt van uitkomen stond en dat er ook al een optreden bij de AVRO gepland was. Het succes leek het tweetal niet meer te kunnen ontgaan.

Door de liefde gescheiden

Maar de volgende dag al meldde dezelfde krant dat er een einde was gekomen aan het zangduo: ‘Stephan en Lydia door de liefde gescheiden’. Wat was er gebeurd? Lida was verloofd met een jongeman uit Bergen, met wie ze van plan was te trouwen als hij, in de nabije toekomst, het pension van zijn ouders zou hebben overgenomen. Haar verloofde was eigenlijk al nooit een voorstander van Lida’s muzikale ambities geweest, maar zolang het bleef bij repeteren en hier en daar optreden, ‘liet hij het oogluikend toe’, aldus de krant. Maar toen haar verloofde in de krant las dat ze een plaat had opgenomen en een platencontract had gekregen, stond Lida zoals veel vrouwen in die tijd voor de keuze: haar zangcarrière of het huwelijk. 

Lida koos voor het huwelijk. Hand in hand met haar verloofde vertelde ze Wil en manager Piet Mens, van het bureau van Ben Essing, in café-restaurant Kinheim aan de Stationsweg het nieuws. Manager Mens besloot Lida niet aan haar contract te houden, maar eiste wel dat ze per direct zou stoppen. En zo hield het duo Lydia en Stephan nog geen 24 uur na het begin van de grote doorbraak op te bestaan. De platenmaatschappij liet weten de plaat, waarvoor zelfs de hoezen al klaarlagen, wel nog gewoon uit te brengen.

Meisjes in de rij

Wil Stephan moest voor de zesde keer in vijf jaar tijd op zoek naar een nieuwe zangeres. Maar direct na het verschijnen van het artikel in de krant kwamen er bij manager Piet Mens al telefoontjes binnen van ‘zingende meisjes en van moeders van zingende meisjes’ die de vacature maar wat graag wilden opvullen. ‘Meisjes in rij voor Stephan’, schreef de krant, die de ontwikkelingen nu op de voet volgde. Toen Wil Stephan met zijn manager naar Heerhugowaard reed om daar de zeventienjarige Ria Schuitemaker te horen proefzingen, ging een verslaggever van de krant mee. ‘Ria ontving ons in de ouderlijke woning, gekleed voor het vrije weekend in lange broek en een truitje,’ berichtte hij. Ria droomde al langer van een carrière als zangeres en had ook al opgetreden op verschillende amateurfestivals en zelfs in het radioprogramma ‘Springplank’, een programma voor jong talent. ‘Haar stijl van zingen – volksliedjes met een ijl, maar haarzuiver sopraantje – leende zich echter niet voor successen in deze “beat”-tijd,’ meldde de verslaggever. Daarom volgde ze nu een opleiding tot verpleegster. Maar Ria's stem bleek heel goed bij die van Stephan te passen. Nog diezelfde middag ging ze mee naar Alkmaar om te oefenen en die zomer traden de twee onder meer op tijdens een festival in Friesland en in de legendarische dancing De Heer van Jericho in Heerhugowaard. De naam Lydia en Stephan hielden ze gewoon.

Behalve de berichtgeving in de krant heeft het Regionaal Archief helaas geen materiaal van of over het Alkmaarse zangduo Lydia en Stephan. Het archief vindt het belangrijk opnames van bands en andere musici uit de regio te bewaren voor de toekomst en zou dan ook graag de plaatopname van Lydia en Stephan opnemen in de geluidscollectie.

Door Mariëlle Hageman