Meubelstoffeerderij De Groot

Door het vertrek van chocoladewinkel Dobla staat het monumentale pand op de hoek Mient -Waagplein weer leeg. Net als vele Alkmaarders is Ton de Groot benieuwd wat er voor in de plaats komt. Niet alleen omdat hij vanuit zijn huidige woning het pand kan zien, maar voornamelijk omdat het decennialang het onderkomen was van zijn familiebedrijf: Woning- en Meubelstoffering W. de Groot & Zn.

In 1946 betrokken Willem de Groot en zoon Willem Jan (Wim) het pand ‘De Witte Roos’. Daarvoor hadden er al een apotheek, melksalon en lunchroom gezeten. Voor Willem hoefde de verhuizing niet zo, hij vond het veel te groot. Maar hij was dan ook vanaf 1932 gewend geweest vanuit huis te werken; eerst op de Tweede Landdwarsstraat 17 en vanaf 1936 op de Toussaintstraat 15. Zoon Wim was erg gecharmeerd van de werkplaats en zette door. Op 1 augustus 1946 openden zij hun gloednieuwe woninginrichtingszaak met de toepasselijke naam ‘Bij de Waag’.

Ambachtavondschool stoffeerders januari 1939  buiten werkplaats bakfiets en transportfiets ca 1950  

Vier jaar later nam Wim het bedrijf over van zijn vader. Toch was Willem nog jarenlang achter de naaimachine in de opkamer te vinden waar hij graag gordijnen op maat maakte. Wim was vanaf 1964 naast bedrijfseigenaar ook twee avonden per week docent op de detailhandel-vakschool in de Alkmaarse Emmastraat, vervolgens de Bram Daalder mavo in het Hoefplan en later doceerde hij zelfs in Amsterdam. Hij was een landelijk gerespecteerde vakman (en bestuurslid van de Stichting ter bevordering van het beroepsonderwijs en de vakopleiding in het hout- en meubileringsbedrijf) en legde als examinator vakexamens in Den Haag en Utrecht af. Door de hulp van vaste werknemer Langenberg en zoon Ton die vanaf 1974 bij de zaak was betrokken, kon Wim die functies combineren met de drukke werkzaamheden van de stoffeerderij.

Werkplaats 1958

Behalve bedrijfspand was de Mient 2 voor de familie ook haar woonhuis. Wim betrok in 1950 de verdiepingen boven de winkel en werkplaats. Hoewel een prachtige locatie, was de woning sterk verouderd. Ton herinnert zich nog de kou en de lekkages bij slecht weer. De kamers werden verwarmd met kolen-, petroleum- en gaskachels. En bij gebrek aan een badkamer had Wim provisorisch een douche gemaakt met een elektrische kachel. Het genoegen was dan ook groot toen in 1979 een grondige renovatie plaatsvond met enkele verbouwingen en de installatie van een centrale verwarming.

Mient 2, hoek Waagplein in 1970.   Advertentie 1953  Afgebrand gebouw

Al die tijd huurde de familie van verzekeringsmaatschappij Het Hooge Huys, tot ze in 1984 het aanbod kreeg om het monumentale pand over te kopen. Een jaar later overleed Wim waarna Ton er met zijn jonge gezin ging wonen. Er volgde een prachtige tijd. Niet alleen privé met de geboorte van zijn zoon als eerste De Groot in dit pand, maar ook door de voordelen die de toplocatie met zich mee bracht. Wie kunnen zeggen dat ze zowel in werktijd als vrijetijd vooraan staan bij evenementen als koninklijke bezoeken en de landelijke intocht van Sinterklaas in 2004? Maar zo middenin het uitgaansgebied had uiteraard ook een keerzijde. Werd er vroeger nog voornamelijk rotzooi getrapt tijdens grote festiviteiten zoals het kampioenschap van AZ in 1981, op den duur was het elk weekend raak. Het uitgaanspubliek zag in het glop voor de werkplaats een mooie plek om te wildplassen of afval te dumpen. Ook sneuvelde er wel eens een ruit. Maar ook de mogelijkheden voor laden- en lossen en parkeren voor klanten verminderden.

Beroepenwedstrijd Ahoy Rotterdam oktober 1984   werkplaats 1983   

Aan de andere kant buitte de familie de locatie ook uit, bijvoorbeeld door souvenirs te gaan verkopen. Sowieso paste Ton zich met zijn bedrijfsactiviteiten makkelijk aan. In de tijd van zijn vader en opa bestonden het werk vaak uit het bekleden van hele interieurs, stofferen van diverse meubels en het opvullen van kapokmatrassen. Voor dat laatste was er zelfs een extra werkplaats in de Nieuwstraat vanwege het vele stof dat erbij vrij kwam. Ze konden elkaar soms niet eens meer zien! Maar over de jaren verschoven werkzaamheden. Voor interieurbekleding kwamen steeds meer concurrerende aanbieders, schuimmatrassen kwamen in de plaats van kapok en versleten meubels belandden steeds vaker op de stort om vervangen te worden door nieuwe. Ton bewoog mee en richtte de winkel voornamelijk in met meubelstoffen, fournituren en raambekleding. In de werkplaats bekleedde hij vaak alleen nog bijzonder waardevolle en antieke meubels.

Raadszetel 26 april 1986  Opheffing winkel  uitzicht opkamer werkplaats ca. 2007

Dat Ton in 2007 uiteindelijk besloot om de zaak te sluiten had weinig met het bedrijf zelf te maken. Zijn vader op 61-jarige leeftijd overleden en had nauwelijks van zijn vrije tijd kunnen genieten. Ton wilde dat anders doen en besloot vroegtijdig te stoppen. Zo kwam er na 75 jaar stoffeerderij De Groot, waarvan 61 jaar op de Mient, een einde aan het familiebedrijf. Het bedrijfsarchiefje bracht hij over naar het Regionaal Archief Alkmaar, dat gehuisvest is in hetzelfde pand (de ambachtssschool aan de Bergerweg 1 in Alkmaar) als waar vader Wim het vak ooit heeft geleerd.

opheffing winkel ca. 2007

Door Emmie Snijders

test